ΠΑΛΜΥΡΑ 2015 μ.Χ.

Η τέχνη μεταμορφώνεται από νύμφη σε πεταλούδα

καθώς εσύ θρυμματισμένη Νύμφη της Ερήμου

καθρεπτίζεσαι στα ερείπια των ερειπίων σου

δίχως προοπτική αντανάκλασης.

Οι αρχαίοι κίονες που στύλωναν τη μνήμη

τώρα εκτινάσσονται στο άπειρο σαν κόκκοι της άμμου

ίδιοι με την ανάερη έμπνευση

πριν γίνει ανάπηρη θρηνωδία του Calderón de la Barca.

Ο Tiepolo κοιτάζει αμίλητος τη Ζηνοβία που κλαίει.

Δίπλα του ο Rossini καπνίζει σκεπτικός.

Κι εγώ εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά τους

σηκώνω από τη γη μια τυχαία πέτρα

εις ανάμνησιν της Ιστορίας που τελειώνει.

***

Palmyra 2015 n.Chr.

Die Kunst verpuppt sich in einen Schmetterling

zumal du dich als zertrümmerte Nymphe der Wüste

in den Ruinen deiner Ruinen widerspiegelst

ohne Reflexionsperspektive.

Die antiken Säulen die deine Erinnerungen stützten

schleudern sich nun ins Unendliche wie Sandkörner

gleich einer ätherischen Inspiration

bevor sie zu einem invaliden Klagelied von Calderón de la Barca wird.

Tiepolo schaut der weinenden Zenobia zu.

Neben ihm raucht der skeptische Rossini.

Und von ihnen hunderte von Kilometern entfernt

hebe ich vom Erdboden einen zufälligen Stein auf

zum Angedenken der Geschichte die zu Ende geht.