ΑΓΑΛΜΑΤΑ

Για πρώτη και τελευταία μέρα
υλοποίησα το χρόνο μου.

Σήκωσα το σώμα μου απ’ το στρώμα
κι ο χώρος πίσω μου γεμίζει
πέτρινους αναδιπλασιασμούς.

Έγραψα βεντάλιες στον αέρα με τα χέρια
αφήνοντας νυχτερίδες από χρόνο.
Έφτιαξα αγάλματα από λάβα
παρασταίνοντας το δισκοβόλο
ή τα ζευγάρια του Ροντέν.
Υλοποίησα το πνεύμα μου
κουνώντας άσκοπα μπογιές στο χαρτί
και στυλογράφους.
Υλοποίησα την ώρα μου
δείχνοντας με το δάχτυλο
τη φορά του ρολογιού.

Έπλασα τον εαυτό μου σήμερα
γεμίζοντας τον κόσμο με πέτρινες στιγμές.
Έζησα έντονα την κάθε μου εμμονή,
κάθε τρελή μου αυθαιρεσία,
κι έπεισα αυτούς που θά ‘ρθουν
για την αλήθεια της ιδέας μου.

Κι άσ’ τους να λένε
πως άδικα ξόδεψα το χάρισμά μου το προσωρινό.

Κι άσ’ τους να λένε
πως, λίγο ακόμα,
και δεν θ’ αντέχαν οι γενιές
την άψυχη,
τη ρυπαρή μου παρουσία.