Σπύρος Αραβανής, «Ο Φιλοθεάμων», εκδ. Κουκούτσι, 2020 (μετάφραση στα γερμανικά: Κατερίνα Λιάτζουρα)
3Μαρτίου
ΠΑΛΜΥΡΑ 2015 μ.Χ.
Η τέχνη μεταμορφώνεται από νύμφη σε πεταλούδα
καθώς εσύ θρυμματισμένη Νύμφη της Ερήμου
καθρεπτίζεσαι στα ερείπια των ερειπίων σου
δίχως προοπτική αντανάκλασης.
Οι αρχαίοι κίονες που στύλωναν τη μνήμη
τώρα εκτινάσσονται στο άπειρο σαν κόκκοι της άμμου
ίδιοι με την ανάερη έμπνευση
πριν γίνει ανάπηρη θρηνωδία του Calderón de la Barca.
Ο Tiepolo κοιτάζει αμίλητος τη Ζηνοβία που κλαίει.
Δίπλα του ο Rossini καπνίζει σκεπτικός.
Κι εγώ εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά τους
σηκώνω από τη γη μια τυχαία πέτρα
εις ανάμνησιν της Ιστορίας που τελειώνει.
***
Palmyra 2015 n.Chr.
Die Kunst verpuppt sich in einen Schmetterling
zumal du dich als zertrümmerte Nymphe der Wüste
in den Ruinen deiner Ruinen widerspiegelst
ohne Reflexionsperspektive.
Die antiken Säulen die deine Erinnerungen stützten
schleudern sich nun ins Unendliche wie Sandkörner
gleich einer ätherischen Inspiration
bevor sie zu einem invaliden Klagelied von Calderón de la Barca wird.
Tiepolo schaut der weinenden Zenobia zu.
Neben ihm raucht der skeptische Rossini.
Und von ihnen hunderte von Kilometern entfernt
hebe ich vom Erdboden einen zufälligen Stein auf
zum Angedenken der Geschichte die zu Ende geht.
Διαβάστε περισσότερα