Επιθεώρηση Ποιητικής Τέχνης

Κατηγορία

Αφίξεις

Αφίξεις

Αφίξεις

Θεοδόσης Κοντάκης,«Δεύτερη πορεία», εκδ. 24 γράμματα, 2022

 

Ιστορία

Δεν πάει πολλή ώρα που κατέβηκες να κολυμπήσεις τα νερά της
πράσινα σαν τα ’βαφε ο ήλιος – νωθρός εραστής:
στις θάλασσές της είχε καθίσει για καιρό, μα η κορφή
όταν ξεκίνησες -δε θυμάσαι;- χαμένη έμοιαζε σε σύννεφο γκρίζο•
γιατί κι εδώ σκοτεινιάζει συχνά
κι όχι μόνο:
ξεγελασμένοι όσοι μόλις χτες, άγουροι σαν και σένα
περπάτησαν Μάρτη μήνα μεθυσμένοι στη ράχη της –
κάτω απ’ τον ήλιο της γέμισαν τα πρόσωπα ρυτίδες•
κουκουλωμένοι τώρα σκυφτοί περπατούν, βαραίνουν
τα χιόνια στα μαλλιά τους
μα κι από πολύ παλιά
ένα βουητό φτάνει απ’ όσους αλώνιζαν, νέοι σαν και σένα
μες στο κατακαλόκαιρο• μια κρούστα πάγου, διάφανη
στους καθρεφτίζει τώρα μαρμαρωμένους, αν έσκυβες να δεις
τα μάτια γεμάτα απορία: θα τη νιώσεις και συ, κρύα στάλα,
μα δε θα καταλάβεις• κι ο ήλιος θα σου καίει ακόμα την πλάτη.

Διαβάστε περισσότερα
Αφίξεις

Αγγελίνα Παπανικολάου, «πλασίμπο», εκδ. πηγή, 2022

Επί + ανά + ίστημι

Ήταν βράδυ
όταν έμαθα γιατί οι τυφώνες
έχουν ονόματα ανθρώπων.

Σιωπηλή και γλυκιά επανάσταση
το πώς σ’ αγάπησα·
το κενό ανάμεσα στις νότες
μια παύση στις ανάσες
και δυο δευτερόλεπτα πριν τον θάνατο.

 

****

D.C., Inf, V, 100-109

Ποιος σου μίλησε για ευκαιρίες κι ουρανό;
Εμάς το βλέμμα μας είναι στραμμένο στις φωτιές.

Εμάς μας γλυκοφίλησαν οι δαίμονες
μας τραγουδάνε στη Μονμάρτη.
Γράψανε για μας οι Κωστήδες κι οι Ρεμπώ·
δεν θα πεθάνουμε ποτές.

Τι να κάνουμε τον ήλιο,
όταν ζεσταινόμαστε απ’ τις φλόγες μας;
Αρχή και φινάλε·
του Δάντη κατάρα κι ευλογία, εμείς.

Διαβάστε περισσότερα
Αφίξεις

Kατερίνα Λιάτζουρα, «Λευκοί Νάνοι», εκδ. Βακχικόν, 2022

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

 

και στα απύθμενα αυτά βάθη του χωροχρόνου

κύματα ανελέητα πυρηνικών εκρήξεων

μανιασμένες θύελλες

ξεσπάσματα της θέρμης επηρέασαν

ένα νεφέλωμα σε αστρική απόσταση·

κι ένα αστέρι γεννήθηκε μεθυσμένο

σε αερώδη κατάσταση

και άρχισε να παραπατά και να περιστρέφεται

– μια αέναη κίνηση –

και να έλκει θαμώνες περίεργους

αστρικούς του φίλους

που κάποιοι ισχυρίστηκαν

πως ήταν μόνο σκόνη·

και μεταμορφώθηκε σε μπάλα

μια μπάλα αέρινη

που ήταν γεμάτη φως

και μόνο φως

φως·

Διαβάστε περισσότερα
Αφίξεις

Θάνος Κανδύλας, «Διαρκής μαθητεία», εκδ. ΑΩ, 2023

Τ Ο Υ  Ο Υ Ρ A Ν Ο Ύ

Πετάει ὁ νοῦς
σχήματα ἀσύμμετρα·
Φῶς
καὶ γεμίζουν τὰ χαλάσματα
ἀπὸ τὸν οἶστρο τ’ οὐρανοῦ.

 

*

Στὶς ἀχανεῖς ἐκτάσεις
τῆς οὐράνιας οὐτοπίας
δορυφοροῦν οἱ ποιητές μας.

 

*

Νά σέ κοιτάζω δάκρυα
Νά μέ ποτίζεις ἄστρα
Οὐρανέ.

Διαβάστε περισσότερα
Αφίξεις

Κατερίνα Ντίνου, «Πέτρα αιώνια», εκδ. Μετρονόμος, 2023

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ

 

Γιατί απλώνεις τα χέρια σου

να με σώσεις

από κατασκευασμένους εχθρούς·

γιατί σηκώνεις τα χέρια σου

μη βραχώ από ένα λευκό σύννεφο·

γιατί σκεπάζεις με τα χέρια σου

τον ήλιο μην καώ·

γιατί κρύβεις με τα χέρια σου

το σώμα μου

από επίδοξα αγγίγματα·

γιατί ενώνεις με τα χέρια σου

τις άκρες μου να κλειστώ·

γιατί στρώνεις με τα χέρια σου

τα μαλλιά μου

από τους ανέμους.

 

Αν θες από κάτι να με σώσεις

είναι τα χέρια σου.

Διαβάστε περισσότερα