Προτάσεις (1917)

Οι οικιακοί νόμοι ας αντικατασταθούν
Από τις εξισώσεις του πεπρωμένου.
Το περσικό χαλί των ονομάτων των κρατών
Ας αντικατασταθεί από την ακτίνα της ανθρωπότητας.
Ο κόσμος να κατανοείται ως ακτίνα.
Εσείς η κατασκευή των χώρων,
Εμείς η κατασκευή του χρόνου.
Στο όνομα της υλοποίησης
Των υψηλών αξιών των αντιχρημάτων
Στους ιδιοκτήτες των εμπορικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων
Να δοθούν τα παράσημα του υπολοχαγού
Του εργατικού στρατού
Διατηρώντας τους στο μίσθωμα
Των υπολοχαγών του εργατικού στρατού.
Η ζωντανή δύναμη των επιχειρήσεων
Διατίθεται στον ειρηνικό εργατικό στρατό.

*

Τον καιρό που στον παράδεισο
Έτρεξαν των χρόνιων τα σμήνη
Εγώ με τη χρονούλα-πετρούλα έπαιζα
Και τη χρονούλα-πετρούλα πέταξα
Και η χρονούλα-πετρούλα βούλιαξε
Κι η χρόναινα φτερά άπλωσε.

(1908)

..

Από τη συλλογή ΜΕΘΟΡΙΟΣ/FRONTIERA, 1941

Ο γραφιάς

.

Θρεμμένος νεκροβότανα

μιας άλω λεμονιών

θυμάμαι μόνο πάνω

σε δρόμους ορθάνοιχτους στη σκόνη:

χαραγμένο στην πέτρα

ένα διαβατάρικο του βάλτου πουλί

πασχίζει να περάσει και σκιάζεται.

Σήμερα υπόγεια

δικαστήριο ξεκλειδώνει για μένα.

Για τον ήλιο που απαρνήθηκα

συγχώρεσέ με, βασιλιά Σέτι·

στον βηματισμό σου που ’ναι της γης βροντή

μαρμαρώνω.

Ο γραφιάς είμαι ο ζωγραφισμένος στον ασβεστόλιθο

κατακεραυνωμένος

στον κρυσταλλοειδή των ματιών.

(1936)

∗

Lo scriba

.

Nutrito all’erba dei morti

d’un brillio di limoni

solo ho memoria

sulle strade alla polvere aperte:

fregiato nel sasso

un fuggevole uccello palustre

tenta il guado e s’inombra.

Oggi sotterra

tribunale si schiude per me.

Del sole negato

mi perdona, re Sethos;

al tuo passo ch’è tuono di terra

m’impietro.

Sono lo scriba in calcare dipinto

folgorato nel vetro degli occhi.

(1937)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Τό κίνητρο γιά τήν εκπόνηση αυτής της ποιητικής μετάφρασης ήταν ή επιθυμία μου νά καταστήσω γνωστό τόν κύκλο ποιημάτων «Ή ωραία μυλωνού» του Βίλχελμ Μύλλερ στους σπουδαστές των ‘Ωδείων πού διδάσκονται μονωδία καί φωνητική. Πολλές φορές συνοδεύοντας τους στό πιάνο είχα τήν ευκαιρία νά διαπιστώσω ότι δεν γνώριζαν σχεδόν τίποτε γιά τόν κύκλο αυτών των ποιημάτων τοΰ Μύλλερ. Κατά τή μεταφραστική διεργασία είχα τήν πρόθεση νά εμφυτεύσω τό ρομαντικό ρεΰμα τοΰ πρωτοτύπου στό νεοελληνικό κείμενο, νά επιτύχω ομοιοκατάληκτους στίχους καί νά τους προσαρμόσω στό μουσικό κείμενο τοΰ Φράντς Σοΰμπερτ, ό όποιος μελοποίησε τό έργο. [..]

Βασίλης Φρατζίσκος

`

***

Η ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ
(DAS WANDERN)
Στο βιό του μυλωνά είναι γραφτό νά φεύγει,
χωριά καί πόλεις μάκρυνες νά βλέπει,
Δεν θάναι άξιος μυλωνάς
αυτός πού ρίζωσε με μιας καί μένει, δέν φεύγει.

Άπ’ τό νερό τό ξέρουμε, άπ’ τό νερό
πού μέρα νύχτα τρέχει δές,
κυλά κι’ οδοιπορεί άν θές
καί φεύγει καί τρέχει.

Τίς ρόδες άμα δεις κι αυτές τίς ρόδες,
δέν λένε διόλου νά σταθούν
κι ακούραστα κι αυτές γυρνούν
οι ρόδες, οί ρόδες.

Κι οί πέτρες δσο πιό βαριές κι άν είναι,
χορεύουν μέσ’ στό Ρήνο, δές,
πιό γρήγορες θέλουν κι αυτές
να είναι, νά είναι.

Ώ-φεύγω, φεύγω, γεια χαρά ναί φεύγω,
κυρά καί κυρ’ αφέντη μου,
αφήστε με στην τύχη μου
νά φεύγω, νά φεύγω.

ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ

Η πόλη όλη μπήκε στο δωμάτιό μου

τα δέντρα εξαφανίζονται ένα-ένα

και η εσπέρα κολλάει στα δάχτυλά μου

Τα σπίτια γίνονται υπερατλαντικά

ο φλοίσβος της θαλάσσης σκαρφάλωσε ίσαμ’ εμένα

Σε δύο μέρες φτάνουμε Κονγκό

διάβηκα τον Ισημερινό και τον τροπικό του Αιγόκερω

ξέρω ότι υπάρχουν λόφοι αμέτρητοι

η Παναγία των Παρισίων κρύβει το Γκορισανκάρ

   και τις υπερβόρειες αυγές

η νύχτα πέφτει στάλα-στάλα

και εγώ ακούω τις ώρες

Δώστε μου κείνη τη λεμονάδα και το τελευταίο τσιγάρο

Επιστρέφω Παρίσι