ΑΚΟΜΗ ΚΙ Ο ΤΣΑΤΤΕΡΤΟΝ ΠΗΡΕ ΠΟΝΤΙΚΟΦΑΡΜΑΚΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΜΑΣ

ο παλιός μπήτνικ ποιητής μού ξανάρθε
κουβαλώντας τις ζωγραφιές και τα ποιήματά του
μέσα σε μια χάρτινη σάκα.
είχε πάει στον ιππόδρομο και είχε χαθεί.

“έψαχνα να σε βρω”, είπε.
“ήμουν στη λέσχη”, τού απάντησα.
“και τί στον κόρακα έκανες εσύ στη λέσχη; ” ρώτησε.
“η αίθουσα κλιματίζεται. δε μ’ αρέσει
να ιδρώνει ο κώλος μου”, τού είπα.

άνοιξα μερικές μπίρες
ενώ περιμέναμε να παγώσει το κρασί.
ήταν καλύτερος από τους περισσότερους
αλλά μιλούσε στ’ αλήθεια πολύ ΔΥΝΑΤΑ.

“θεέ μου, αγαπούλα, χαμήλωσε λίγο
τη φωνή σου”, τού ζήτησα.

ήταν από το Μπρούκλιν
και ήταν πολύ καλός στο να εκφράζει
καταστάσεις που δεν του ταίριαζαν.

“γράφεις συνέχεια τα ίδια
που έγραφες παλιά”, μού είπε,
“αρχίζεις όμως και γίνεσαι μαλθακός”.

“σκέφτομαι ότι ίσως θα μπορούσα
να την κοπανήσω από δω πέρα”, τού είπα.
“και σκέφτομαι να μετακομίσω στο Μαλιμπού”.
“ρε άνθρωπε”, είπε,
“σε ξέρω καλά από την εποχή εκείνη
όταν ζούσες σ’ ένα δωμάτιο σαν τρύπα
και μιλούσες με τους αρουραίους και τις κατσαρίδες
που σε κοίταζαν ν’ αυνανίζεσαι. τότε
έγραφες σπουδαία πράγματα…”.
“σ’ ευχαριστώ, δικέ μου”, απάντησα.

ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΑ

Ναυαγούσαν όλο το βράδυ

ξανά και ξανά τόσα πρόσωπα μέσα σου.

Σε στάση γονυκλισίας

πετούσες μοιρολόγια να πιαστούν.

Λες και η ζωή για να κρατηθεί

έπρεπε να πιαστεί από τον θάνατο.

*

Με άμμους φλεγόμενες που λαξεύουν ένα σύμβολο  φωτιάς πάνω στον χρόνο,

μ’  έναν άγριο νόμο ζώων που καραδοκούν τον κίνδυνο απ’ το κρησφύγετο τους,

με τον ίλιγγο του να κοιτάς προς τα πάνω,

με τον έρωτα σου  που ανάβει ξάφνου σαν ένα φωτιστικό στο μέσο της νύχτας,

με μικρά θραύσματα ενός κόσμου ιερού για την  ειδωλολατρία,

με τη γλυκύτητα του να κοιμάσαι με όλο σου το δέρμα σκεπάζοντας το πλευρό του φόβου,

στη σκιά τής ραστώνης που άνοιγε τρυφερά μια βεντάλια από ουράνια βοσκοτόπια,

έφτιαξες μέρα με την ημέρα τη  μοναξιά που έχω.

Συχνά

η λογική

δεν παίζει

καλά τα

χαρτιά της.

Προσποιείται ότι

κερδίζει

το στοίχημα

και σχεδιάζει

ένα θεώρημα

για να αποκαλύψει

ακόμα περισσότερο

τις ουλές.

Εξάλλου

μουσική

και λογική

δεν είναι

το ίδιο.

Προσπαθείς

να βγεις από

το πλαίσιο.