Werke und Tage

Es ist kein Zufall

So viel Himmel es lebten Menschen

In deren Händen sich die Sphäre vergrößerte

Abgeschlaffte mittlerweile Ausflügler

Blieben neben den Steinbrocken stehen

Den Mythen und Veränderungen zuschauend

Die Uhren abzählend

Vielleicht reicht das Geld aus

Für eine Kosmogonie

`

*

ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ

Δεν είναι τυχαίο

Τόσος ουρανός υπήρξαν άνθρωποι

Στα χέρια τους μεγάλωσε η σφαίρα

Εξαντλημένοι τώρα εκδρομείς

Στάθηκαν στις πέτρες

Κοιτάζοντας μύθους και αλλαγές

Μετρώντας τα ρολόγια

Ίσως φτάσουν τα χρήματα

Για μια κοσμογονία

Τεννεσσή Ουίλλιαμς:  Οι μπαλάντες του Γαλάζιου Βουνού

1. Ουράνιο γρασίδι

Σ’ ουράνιο περπάτησαν

τα πόδια μου γρασίδι, ολημερίς

καθώς ο θόλος έλαμπε σαν καθαρό γυαλί.

Σ’ ουράνιο περπάτησαν

τα πόδια μου γρασίδι.

Μοναχικά περνούσαν

τ’ άστρα ένα-ένα ολονυκτίς,

τότε στη γη κατέβηκαν εκεί να περπατήσουν

κι έκλαψ’ η μάνα μου,

καθώς κλαίνε σαν γεννήσουν.

Τώρα τα πόδια μου με πάνε μακριά,

τώρα τα πόδια μου με πάνε πέρα,

αλλ’ ακόμα ζητάνε το ταξίδι

επάνω στ’ ουράνιο γρασίδι.

Το ΠΟΙΕΙΝ εύχεται σε όλους τους συνεργάτες, αναγνώστες και φίλους του

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

με υγεία και δημιουργία

`

`

Τραγουδάκι κινέζικο στην Ευρώπη

Η μικρή κυρά

που ‘χει μια    βεντάλια

στράτα κάνει  στο γιοφύρι

του δροσάτου  ποταμιού

Οι λεβέντες κύριοι

με τις ρεντιγκότες τους

προς τη γέφυρα θωρούν

που ‘ναι δίχως  κάγκελα.

Η μικρή κυρά

που ‘χει μια    βεντάλια

και στα ρούχα  φραμπαλάδες,

ψάχνει να ‘βρει  άντρα.

Οι λεβέντες κύριοι

παντρεμένοι είναι,

με  ψηλές ξανθομαλλούσες

που άσπρη έχουν  μιλιά  .

Τα τριζόνια  τραγουδούν

στην Ανατολή.

(Η μικρή κυρά

πάει  στη χλωρασιά.)

Τα τριζόνια τραγουδούν

κάτω απ’ τα λουλούδια.

(Οι λεβέντες κύριοι,

κινούν για  τον Βορρά.)

Φ. ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ 

II. ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Όμως εγώ είμαι μυθιστοριογράφος, και μου φαίνεται ότι μια «ιστορία» από αυτές την επινόησα μόνος μου. Αλλά γιατί γράφω «μου φαίνεται», αφού ξέρω ότι την επινόησα. Γιατί έχω την εντύπωση ότι κάπου, κάποτε, ακριβώς παραμονές Χριστουγέννων, συνέβη σε μια τεράστια πόλη και με τρομερή παγωνιά. Έχω την εντύπωση, λοιπόν, ότι υπήρχε στο υπόγειο ένα αγόρι, όμως πολύ μικρό ακόμα, έξι χρονών ή μπορεί και μικρότερο. Αυτό το αγόρι ξύπνησε το πρωί μέσα σε ένα υγρό, κρύο υπόγειο. Φορούσε κάτι σαν ρομπάκι και τουρτούριζε. Η ανάσα του έβγαινε από το στόμα του σαν άσπρος αχνός, κι εκείνο, καθισμένο πάνω σε ένα σεντούκι στη γωνίτσα, διασκέδαζε παρατηρώντας τη να πετάει και να χάνεται. Όμως, ήθελε τόσο πολύ να φάει κάτι. Είχε πλησιάσει κάμποσες φορές από το πρωί το σανιδένιο κρεβάτι, όπου πάνω σε ένα λεπτό σαν φύλλο στρώμα και με έναν μπόγο για μαξιλάρι κειτόταν η άρρωστη μητέρα του. Πώς βρέθηκε άραγε εδώ; Θα πρέπει να ήρθε με το αγοράκι της ναπό κάποια άλλη πόλη και αρρώστησε ξαφνικά. Την ιδιοκτήτρια των κρεβατιών την είχαν συλλάβει δυο μέρες πριν. Οι ένοικοι σκόρπισαν στα πόστα τους, λόγω γιορτών, κι ένας ακαμάτης που έμεινε κειτόταν ήδη μεθυσμένος του θανατά ολόκληρα εικοσιτετράωρα, χωρίς να περιμένει καν τη γιορτή. Στην άλλη άκρη του δωματίου βογκούσε μια ογδοντάχρονη γριούλα, που έζησε κάποτε, κάπου, σαν γκουβερνάντα, και τώρα πέθαινε μόνη, βογκώντας, μουρμουρίζοντας και γκρινιάζοντας στο αγόρι, που άρχισε να φοβάται πια να πλησιάσει προς τη γωνιά της. Κάπου σε μια πεζούλα ανακάλυψε κάτι για να πιει, αλλά δε βρήκε ούτε μια κόρα ψωμί για να φάει, και πήγαινε τώρα για δέκατη φορά να ξυπνήσει τη μητέρα του.

Οι μελετητές του έργου του Ιρλανδού ποιητή το χωρίζουν συνήθως σε τρεις ή τέσσερις περιόδους. Τα δώδεκα ποιήματα που έπονται ανήκουν στη μέση περίοδο και περιλαμβάνονται στις τρεις συλλογές που ο Γέητς δημοσίευσε τη δεκαετία 1910-1919: The Green Helmet and Other Poems (1910), Responsibilities (1914), The Wild Swans at Coole (1919), όταν βάδιζε από τα 45 προς τα 55 του χρόνια. Κοινό χαρακτηριστικό των περισσότερων είναι η απομάκρυνση από το ρομαντικό κλίμα του πρώιμου Γέητς, η στροφή προς τον ρεαλισμό και μια διάθεση έντονα δύσθυμη απέναντι στις διαψεύσεις της ηλικίας και τις κοινωνικές κακοδαιμονίες. Δεν λείπει όμως από κάποια και ο ηρωικός και οραματικός τόνος, γνώρισμα διαχρονικο της ποίησής του.